یاس سپید

 من  در  این  دلواپسی  ها  نشسته ام   تنها...

میخواهم  با  تو سخن  بگویم...

میخواهم  باز  چهره ات  را  با  همان لبخند   کودکانه  ببینم...

میخواهم  هرچه   انتهایش  به  اسم   تو   و  یاد  تو   ختم  میشود...

 شعرهایم  ناتمام  ماندند...اسیر    دلتنگی  شدم  من...

و خواب  مرا    به    رویای  باتو  بودن   میرساند...

کاش خیابانهای   شلوغ  سهم  ما  نبود...

اما غصه ای  نخواهم  خورد اشکهایم  را  برای  شانه های  تو  ذخیره  خواهم  کرد...

حرف های   ناتمامم  را  به  روی  دیوار  قلبم  حک  میکنم   و با دیدنت  همه  را تکمیل میکنم...